کد مطلب:20881 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

وقتي مشكلات زيادي بر ما هجوم ميآورند و ما نااميد از همه چيز و همه كس ميگوييم: خدايا به من مرگ بده، چرا مرا آفريدي... آيا در اين صورت ما مرتكب گناه شدهايم؟

انسان بايد در سختترين شرايط و در روبرو شدن با مشكلات سخت همواره با توكل و توسل به خداوند متعال و پيامبراكرم9 و اهل بيت: مبارزه كند و هيچ گاه اجازه ندهد ساية يأس و نااميدي زندگي را تار و تاريك گرداند; قرآن كريم ميفرمايد: وَ مَا لَنَآ أَلآنَتَوَكَّلَ عَلَي اللَّهِ وَ قَدْ هَدَغنَا سُبُلَنَا وَ لَنَصْبِرَنَّ عَلَيَ مَآ ءَاذَيْتُمُونَا وَ عَلَي اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ ;(ابراهيم،12) و چرا بر خدا توكل نكنيم با اين كه ما را به راههاي ]سعادت[ رهبري كرده است و ما به طور مسلم در برابر آزارهاي شما صبر خواهيم كرد و توكل كنندگان بايد فقط بر خدا توكل كنند.

بنابراين، در برابر مشكلات نبايد نااميد و مأيوس شد، بلكه بايد با تدبير، تعقل، مديريت، مشورت و بهره گرفتن از وسائل و امكانات موجود و نيز توكل و توسل به خداوند متعال، پيامبر اكرم9 و اهل بيت: بر مشكلات غلبه كرد.

اگر كسي در حالت ناراحتي و به خاطر فشار مشكلات جملاتي مانند: اي كاش به اين دنيا نميآمدم و يا خدايا چرا ما را آفريدي و... بر زبان بياورد سبب كفر و گناه نميشود و تنها ممكن است كراهت داشته باشد. البته بايد مراقب بود كه جملات توهينآميز و شرك آلود و يا كفرآميز بر زبان رانده نشود.(براي آگاهي بيشتر ر.ك: اخلاق در قرآن، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 2، ص 401 ـ 463، دار الكتب الاسلاميه، تهران.)